Það er sagt að íslendingar noti hvað mest Facebook í öllum  heiminu. Ég trúi því alveg, enda eru íslendingar duglegir við flest það sem ekki þykir "hollt" í víðum skilningi.

Það sem mér finnst svo skemmtilegt við Facebook er að fólk les oftast bara það fyrsta en fylgist ekkert með athugasemdum sem koma í umræðunum á eftir, heldur bara áfram og segir það sama aftur og aftur og spyr sömu spurninganna aftur og aftur.

Þetta er í mínum huga hinn einkennandi "ÍSLENDINGUR" sem veður áfram hvar og hvenær sem er.

Þjóðarbúið hefur ekki fjármuni til að sjá um eldri borgara. Heilbrigðiskerfið í molum.

Þetta hlýtur að vera slæmt fyrir Ísland.

	Lífslíkur með þeim hæstu í Evrópu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mikið er nú gott að fá vitræna umræðu um þetta mjög svo útbreidda "óþol". Það er hálf þjóðin með einhver óþol og trúa því að þeir læknist við breytt mataræði.

Ef einstaklingar borða skynsamlega og fylgja ráðum Lýðheilsustöðvar, væri margt meinið horfið og flestum liði betur.

Allt þetta "tískumataræði" skilar engu í lengdina.

	Sykurneysla tengist ekki kandída
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mikið finnst mér þetta góð tillaga hjá Kjartani. Auðvitað á að nýta Víðines sem er á fallegum

Hættum nú öllum þessum nefndum og ráðum og förum að vinna eitthvað af viti. Það er löngu komin tími á það.

stað og innan seilingar. Er ekki hægt að fá strætó til að keyra þangað ?

	Víðines fyrir heimilislausa?
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég fór í Krónuna, eins og ég geri oft. Mig vantaði meðal annars Hveitikím, ég fór í kælinn eins og ég er vön en fann ekki Hveitikím. Fann starfsmann, hann yppti öxlum og vissi ekkert, fann annan starfsmann, sem varð eitt stórt spurningamerki og vissi ekkert. Áfram hélt ég leit að starfsmönnum í þeirri von að einhver gæti aðstoðað mig. Ég var búin að finna sjö starfsmenn víðs vegar um búðina, þar á meðal tvo vaktstjóra.

Engin talaði "íslensku" og ég kunni ekki enska orðið yfir Hveitikím.

Engin vissi hvar ég gat fundið vöruna.

Í allri tækni nútíma þjófélags hlýtur að vera hægt að gera hlutina þannig að þú getir flett upp í tölvu eða skjá og séð hvar í búðinni viðkomandi vara er.

Það er varla hægt að ætlast til að viðskiptavinirnir hlaupi um allan búð að leita og spyrjast fyrir.

Það er mikið af köttum á höfuðborgarsvæðinu, kettir sem engin á og kettir sem "einhver" á en hugsar lítið um. Í mínu hverfi í hinum "æðislega bæ" Seltjarnarnesi, úir og grúir af köttum. Kettir sem nota hvert tækifæri til að troða sér inn til fólks.

Það er sérstaklega einn köttur sem að vaktar þær dyr sem eru opnar og skellir sér inn. Þegar ég opna glugga til að fá súrefni, kemur kötturinn inn.

Ég er með "ofnæmi" fyrir köttum og vill ekki sjá kött á mínu heimili.

Hvað á að gera  við fólk sem hugsar ekki um kettina sína ?

Má ég kalla á meindýraeyði þegar kötturinn er kominn inn til mín ?

Hvaða rétt hef ég sem íbúi mínu hverfi, þar sem ég borga mína skatta?

Ég fór í BYKO á Granda, eins og ég geri reyndar frekar oft. Mig vantaði gas. Ég fór i timburafgreiðsluna þaðan sem gasið hefur verið afgreitt. Þar var ekki nokkurn mann að sjá. Ég fór á þjónustuborðið, tók miða númer 40 og beið eftir þjónustu. Það var stutt bið. Þarna kom aðvífandi ungur afgreiðslumaður og spyr hvort hann geti aðstoðað, já takk sagði ég. Mig vantar áfyllingu á gasdúnkinn. Ég get hjálpað þér með málningu og rafmagn en gas því miður og þar með fór hann.

Hvað getur maður sagt ?

Ég hef prjónað mikið um ævina, reyndar notað prjónana sem róandi "meðal". Trúlega hef ég prjónað mörg þúsund tuskur. Ég lærði að prjóna borðtuskur eða bekkjaaríur eins og norðlendingar kalla þær í Árósum 1978.

Ég er sátt með mínar tuskur og margar vinkonur mínar hafa tekið upp þennan góða sið.

Mig langar að segja ykkur smá sögu af tuskunum mínum. Dóttir vinkonu minnar lenti í alvarlegu bílslysi og var á gjörgæslu. Dag einn fer ég til hennar og tek að sjálfsögðu prjónana með(þeir eru reyndar alltaf í töskunni). Hjúkrunarkonan kemur þarna aðvífandi og spyr, ert þú líka að prjóna tuskur ? Þá svarar vinkona mín, Hún er aðaltuskan.

	Prjónarar deildu hart um borðtuskur
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Gott að undirstrika hvað það er mikilvægt að það sé kunnáttufólk þegar verið er að elda ofan í marga.

Þetta hefur oftast ekkert með eldhúsið að gera. Þetta er meðhöndlun matvara af mannavöldum, þess vegna er alveg hægt að opna eldhúsið en þá með starfsfólki sem kann til verka.

	Á heilsugæslu með matareitrun
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nú hverfur bensínstöðin við Ægisíðu. Ég mun sakna hennar, ekki af því að ég sæki þangað þjónustu heldur vegna þess að hún er hluti að lífi mínu.

Ég ólst upp við sjóinn á Ægisíðunni sem þá var skrifuð með tveimur essum. Þá var bensínstöð áa horninu, svo þurftum að byggja fyrir "góðborgara" þarna á horninu og þá  var bensínstöðin sem þá hét Esso flutt um tvær húsaraðir.

Núna hafa einhverjir "leyni menn" sem kalla sig Ægisíðu keypt reitinn og ætla að reisa þar tveggja hæða blokk. Mér finnst það frábært, ég vona svo sannarlega að það verði ódýr steypa í þeirri blokk svo að fólk sem vill minnka við sig geti fjárfest þar í íbúð. Ekki væri verra ef þeir hefðu þar kaffihús og aðra þjónustu á jarðhæðinni. Við viljum jú þétta byggð og sækja þjónustu í hverfið okkar.

	Ægisíða ehf kaupir Ægisíðu 102
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt